على (ع ) مرده را زنده مى کند.
امام صادق (ع ) فرمودند: قومى از بنى مخزوم بودند که با على (ع ) (از طرف مادرى ) نسبت قوم و خویشى داشتند.
روزى جوانى از آنها خدمت امیرالمؤ منین (ع ) آمد و گفت : اى دایى ، یکى از نزدیکانم فوت کرده و من خیلى اندوهگین شده ام .
حضرت فرمود: آیا دوست دارى او را ببینى ؟
گفت : بلى .
حضرت فرمود: ما را بر سر قبر او ببر. سپس امام (ع ) خدا خواند (دعا کرد) و فرمود: اى فلانى ، به اذن خداى تعالى به پاخیز. در این هنگام میت بر بالاى قبر نشست ، در حالى که مى گفت : (( ونیه ، ونیه ، شالا )) یعنى لبیک ، لبیک ، اى آقاى ما.
امیرالمؤ منین (ع ) فرمود: این چه زبانى است ؟ آیا تو از دنیا نرفتى در حالى که یک فرد عرب (زبان ) بودى ؟
گفت : بلى ، ولى من در حالى که بر ولایت فلانى و فلانى بودم از دنیا رفتم و زبانم به زبان اهل آتش مبدل گشت